W dzisiejszym odcinku cyklu na temat przebojów, które przeskoczyły ze srebrnego ekranu na szczyty list przebojów, przyjrzymy się filmowi, o którym dziś już nikt nie pamięta i hitowi, który dzięki niemu stał się nieśmiertelny.
W 1983 roku Gene Wilder pracował nad nową komedią romantyczną opowiadającą historię szczęśliwie żonatego mężczyzny, który nagle spotyka kobietę w czerwieni, dla której kompletnie traci głowę, gdy poprosił Dionne Warwick o pomoc w znalezieniu kogoś, kto stworzy do niego idealną ścieżkę dźwiękową.
Koordynatorka muzyczna filmu od razu zadzwoniła do Stewie’go Wondera, który wówczas pracował nad swoim albumem “In Square Circle” już czwarty rok. Mimo swoich planów przyjął propozycję Warwick, gdyż jego ówczesny kontrakt z Motown Records zapewniał mu na tyle swobody, że mógł zapauzować pracę nad nową płytą na rzecz obiecującego hollywoodzkiego soundtracku. W tym wypadku nie mógł sobie jednak pozwolić na rozciągnięcie pracy na długie miesiące. Podobno dostarczył piosenki w ostatniej chwili, co sprawiło, że jego uczestnictwo w projekcie zawisło na włosku. Finalnie się udało, a los chciał, że muzyka Wondera wypadła o wiele lepiej niż film, którego ocena na Rotten Tomatoes to zaledwie 35%.
Stewie napisał do filmu siedem piosenek, w trzech z których zaśpiewał osobiście, a pełen soundtrack oraz single z niego: “I Just Called To Say I Love You”, “Love Light in Flight" i"Don't Drive Drunk" zostały wydane przez jego macierzystą wytwórnię, Motown. Wszystkie z singli podbiły światowe listy przebojów, jednak największą popularność zdobył pierwszy z nich, był też najlepiej sprzedającym się singlem w historii wytwórni.
“I Just Called To Say I Love You” stało się takim hitem, że zdobyło Oscara za najlepszą oryginalną piosenkę filmową z 1984 roku, pokonując przeboje z takich filmów, jak "Bez szans” (“Take A Look At Me Now” Philla Collinsa)", "Footloose" ("Let's Hear It For The Boy" Deniece Williams i “Footlose” Kenny’ego Logginsa) oraz "Ghostbusters". Wszystkie nominowane w tamtym roku piosenki były hitami numer jeden i dotychczas był to jedyny taki przypadek w historii Oscarów.
Mogło jednak zdarzyć się tak, że złota statuetka przeszłaby Wonderowi koło nosa. W październiku 1985 roku kompozytorzy Lloyd Chiate i Lee Garrett pozwali artystę, twierdząc, że we wrześniu 1976 roku napisali piosenkę "Hello It's Me/I Just Called to Say", zagrali ją dla Stewiego, a ten ukradł im refren i tytuł. W swoim oświadczeniu Wonder twierdził, że napisał refren do piosenki "I Just Called to Say I Love You" 16 lipca 1976 roku, wracając do domu z wizyty u matki.
Garrett, który był przyjacielem Wondera z dzieciństwa, wycofał się z pozwu 7 maja 1986 roku, ale Chiate kontynuował sądową batalię z artystą. W 1990 roku ława przysięgłych orzekła na korzyść Wondera, a w 1992 roku Chiate przegrał apelację, a piosenkarz zachował Oscara.
Po wydaniu piosenki Wonder porzucił swoje wcześniejsze funkujące hity i poszedł w stronę bardziej współczesnego, stonowanego i “wygładzonego” brzmienia, co skutkowało wspinaniem się na listy przebojów, ale i rozczarowaniem fanów, przyzwyczajonych do klasycznego wonderowskiego groove’u. Ale i ci w końcu przekonali się do nowej twórczości Stewiego. Wy też możecie poczuć go w domu, jeśli macie porządne zestawy stereo. Przydadzą się – zwłaszcza w czasie wirusowej izolacji!
Komentarze