Co to jest Dolby TrueHD?

Historia powstania Dolby TrueHD nieodzownie związania jest z pojawieniem się pierwszych płyt i odtwarzaczy Blu-Ray. To właśnie w tym okresie powstały nowe formaty kodowania dźwięku, które miały dorównać obrazowi video najwyższej jakości - DTS HD oraz Dolby TrueHD. Dzisiaj na warsztat weźmiemy ten drugi.

Jak powstał format Dolby TrueHD?

Dolby TrueHD, jak podkreślają inżynierowie z firmy Dolby ma za zadanie zapewnić bezprecedensowy poziom jakości, jakiego nigdy dotąd nie osiągnął żaden inny konsumencki format audio/video. Żeby sprostać tym słowom wykorzystano zaktualizowany bezstratny kodek MLP, znany wcześniej z zastosowań w muzyce stereo. MLP rozbudowano do roli nowego kodeka wielokanałowego, możliwego do zastosowań w filmowych ścieżkach dźwiękowych na dyskach HD. Aby podkreślić zmianę stereo na kodowanie wielokanałowe wprowadzono również nowe oznaczenie - Dolby TrueHD. Dokładniej o MLP i innych formatach bezstratnych można przeczytać w artykule Bezstratne formaty dźwięku na łamach naszej strony www.

Co zyskaliśmy dzięki wprowadzeniu nowego standardu

Dwie zasadnicze zmiany, warte uwagi to nowa jakość i ilość kanałów. Sygnał możliwy jest do odtworzenia bit po bicie w formie, która została nagrana w studiu dźwiękowym, a więc w jakości bezstratnej. Informacja ta ucieszy przede wszystkim miłośników filmowych efektów dźwiękowych, którym z odbioru nie może uciec żaden szczegół.

Druga różnica w stosunku do poprzednich kodeków, wykorzystywanych w filmach na płytach DVD to zwiększenie ilości kanałów. Formaty wcześniej nam znane, takie jak Dolby Digital lub Dolby ProLogic wykorzystywano do form zapisu 5.1 (dwa głośniki przednie, głośnik centralny, dwa głośniki tylne plus subwoofer). Dolby TrueHD na stałe poszerza możliwości zapisu do formy 7.1, rozbudowując potencjał kina domowego o głośniki boczne efektowe.

Przeanalizujmy specyfikację Dolby TrueHD:

• Częstotliwość próbkowania - 44,1 kHz do 192 kHz
• Rozdzielczość do 24 bitów
• Przy sygnale 7.1 - 24-bit/96 kHz
• Przy sygnale 5.1 lub niższym - 24-bit/192 kHz

W tym miejscu należałoby podkreślić, że maksymalną rozdzielczość i częstotliwość próbkowania dla kodowania Dolby TrueHD jesteśmy w stanie uzyskać przy przesyle sygnału po kablu HDMI minimum w standardzie 2.0 – wymagania takie spełniają przewody HDMI firmy Audioquest.

Czego potrzebujemy w kinie domowym, by móc korzystać z Dolby TrueHD

Najważniejszymi składnikami w procesie sczytywania i dekodowania sygnału Dolby TrueHD są odtwarzacz Blu-ray oraz amplituner. Kolumny i głośniki, poza ich odpowiednią ilością (7.1) oraz umiejscowieniem nie muszą spełniać żadnych dodatkowych standardów.

Blu-ray – nie wymaga większego skupienia uwagi na specjalnych parametrach – obecnie zapewne 99% tych urządzeń sczytuje sygnał Dolby TrueHD. Odpowiednie urządzenia to np.: Yamaha BD-S681, Yamaha BD-A1060, Oppo UDP-203.

Amplituner – on jest najważniejszy, bo to on dekoduje sygnał otrzymany w formie cyfrowej z odtwarzacza blu-ray na formę analogową wysyłaną później do głośników. Bezwzględnie musimy tu sprawdzić, czy został on wyposażony w kodek sygnału Dolby TrueHD, ponieważ starsze i tańsze konstrukcje go nie wspierają. Przykładem urządzeń w pełni odczytujących omawiany standard są np.: Yamaha RX-V585, Yamaha RX-A880, NAD T758 V3.

Format przygotowany z myślą o przyszłości

Wraz z potrzebami rynku, format Dolby TrueHD umożliwia już dziś rozszerzenie swojej specyfikacji aż do 16 kanałów audio w ścieżkach dźwiękowych. Niestety, wiązać się to będzie również z większym zapotrzebowaniem na pamięć, zatem na nowy format zapisu plików, a może nawet nowe płyty przyjdzie nam jeszcze trochę poczekać. Dziś jednak, z czystym przekonaniem można stwierdzić, że format Dolby TrueHD to standard, którego powinniśmy wręcz wymagać w dobrym kinie domowym.