SACD
By zrozumieć w pełni koncepcję formatu DXD powinniśmy zacząć od początku jego ścieżki rozwoju, czyli od formatu SACD. Super Audio Compact Disc to standard oddany do komercyjnych zastosowań w 1999 roku przy współpracy firm Sony i Philips. Pracowali oni nad metodą polepszenia jakości muzyki na płytach CD.
Powstał format SACD który wymagał od klientów zakupu bardzo drogich na tamte czasy odtwarzaczy – pierwsze egzemplarze kosztowały około 5000 dolarów. Różnica w jakości była jednak na tyle zauważalna, że z czasem zaczęto wydawać nie tylko nowe płyty, ale również remasterowano starsze, legendarne krążki znanych kapel a ceny odtwarzaczy malały.
Sama płyta SACD to zazwyczaj nośnik DVD występujący w jednej z trzech odsłon:
- Płyta jednowarstwowa – 4,7 GB. Na płycie tej nagrana jest jedna warstwa z formatem SACD,
- Płyta dwuwarstwowa – 8,5 GB. Tutaj z kolei mamy 2 warstwy tłoczenia formatem SACD,
- Płyta dwuwarstwowa hybrydowa – z jedną warstwą SACD a drugą CD – ze zmniejszoną gęstością zapisu, by można było odtworzyć płytę nawet w nieobsługujących SACD odtwarzaczach.
Najważniejszą różnicą w formacie SACD był sposób kodowania sygnału audio na tych płytach – DSD.
DSD
Direct Stream Digital (DSD) to kolejny produkt Philipsa i Sony. Algorytm tego kodeka został oparty na 1 bitowym przetwarzaniu danych, czyli systemie zero jedynkowym. Główną różnicą wynikającą z wprowadzenia tego zastosowania było zwiększenie częstotliwości próbkowania z 44.1 kHz (dostępnej na płycie CD) do niesamowitej na tamte czasy wartości 192 kHz. Odczucia muzyczne wynikające z tej zmiany to poza większą detalicznością (szczegółowością) odtwarzanej muzyki również jej bardziej analogowy charakter.
Z biegiem lat format DSD spopularyzował się również w plikach a inżynierowie dźwięku coraz chętniej z niego korzystali. Gęsto nagrane albumy cieszą wprawionych słuchaczy do dnia dzisiejszego dając możliwość jak najlepszego wykorzystania posiadanego przez konsumentów sprzętu audio. By móc odtworzyć taki plik potrzebny jest przetwornik cyfrowo analogowy obsługujący dany format, dostępny np. w urządzeniach: TEAC NT-503, Pioneer XDP-30R, TEAC HA-P90SD.
Ale czy ja to usłyszę? Czy moje ucho wychwyci te różnice? To pytanie nasi klienci zadają nam przy niemal każdym zakupie. Odpowiedź brzmi: tak. Większości osób jesteśmy w stanie szybko to udowodnić na zorganizowanym odsłuchu, a tych z Państwa, którzy nie mają możliwości przybycia do naszego salonu odsyłamy na stronę: http://www.2l.no/hires/. Zawarte tam fragmenty bezpłatnych utworów umożliwiają bezpośrednie porównanie np. jakości CD 16BIT/44kHz z jakością formatu DSD.
Direct Stream Digital (DSD) ma jedną sporą wadę. Była to jedna ścieżka zapisu, bez podziału na oddzielne sekcje, instrumenty, wokale. Wada ta, o ile konsumentom nie przeszkadzała, tak twórcom i pasjonatom obróbki muzyki pratktycznie uniemożliwiała w większym zakresie jego edycję lub mastering. Tutaj z pomocą przyszedł format DXD – dając poza tym jeszcze więcej od siebie.
DXD
Mając na uwadze powyższe ograniczenie po raz kolejny inżynierowie Philipsa i Sony stworzyli system o wiele bardziej zaawansowany technologicznie i spełniający oczekiwania dzisiejszych czasów. Algorytm Digital eXtereme Definition w swojej najważniejszej zmianie wniósł 24 bitowe kodowanie danych i częstotliwość próbkowania aż 352,8kHz. Po raz kolejny możemy cieszyć się zwielokrotnioną szczegółowością muzyki, wyciskając z naszych sprzętów jeszcze więcej.
Wraz ze wzrostem ilości danych zwiększył się również plik. Podczas gdy płyta nagrana w DSD zajmowała np. 1.5 GB, to ta sama płyta realizowana w DXD to już 5GB. Czy jest to problemem? Wydaje się, że w dzisiejszych czasach raczej nie. Terabajtowe dyski są coraz tańsze, łącza internetowe coraz szybsze. Meloman dążący do perfekcji brzmienia nie powinien narzekać z tego powodu.
DXD jako najświeższy ze standardów nie doczekał się póki co zbyt obszernej bazy płyt. Dostępna do zakupienia w tym standardzie muzyka to zaledwie parędziesiąt płyt, ale tak samo było na start z każdym innym standardem, nie tylko w branży audio. Jako jeden z pierwszych sklepów internetowych muzykę w formacie DXD zacząć sprzedawać: promates.com/music-store/ . Album w studyjnej jakości kosztuje tam 28 euro, niewiele więcej, ile czasem płacimy za dobrze zrealizowaną płytę CD. "Dźwięk jest bardziej miękki i cieplejszy niż DSD", twierdzi Peter Scheelke - założyciel sklepu. "Jest o wiele bardziej spokojny i analogowy".
Mając na uwadze dążenie klientów do jak najlepszej jakości brzmienia wielu producentów już dzisiaj umożliwia odtwarzanie muzyki kodowanej w DXD przez ich urządzenia. Taką funkcjonalność daje np. przetwornik DAC MOON Nēo 280D.
Komentarze