Wystarczy kilka nietrafionych nut w tle, by całkowicie zmienić klimat sceny. Praca kompozytora lub osoby odpowiedzialnej za dobór piosenek do filmu jest zatem bardzo odpowiedzialną rolą, więc warto docenić tych, dzięki którym dobre filmy stają się jeszcze lepsze. A szczególnie tych niedocenionych, których praca jakimś cudem przeszła bez większego echa, omijając większość głośników fanów muzyki. Zobaczcie, komu warto dać szansę!
Angelo Badalamenti – Sekretarka (2002)
Kiedy Angelo Badalamenti został wybrany przez reżysera Stevena Shainberga do napisania ścieżki dźwiękowej do jego przewrotnego dramatu o tematyce sado-maso pt. "Sekretarka", wieloletni współpracownik Davida Lyncha dostarczył wybór nastrojowych utworów, które dzielą elegancję jego muzyki z Twin Peaks, ale nie są tak mocno podszyte grozą.
Uzupełnieniem tej delikatnej ścieżki dźwiękowej jest dodanie dwóch utworów, które pojawiają się w kontrastujących ze sobą momentach filmu – "Chariots Rise" Lizzie West i mocno horrorowego "I'm Your Man" Leonarda Cohena. Kawał porządnego soundtracku!
Mica Levi – Pod skórą (2013)
Napięta i klaustrofobiczna, a jednocześnie tętniąca życiem partytura Levi'ego może miejscami budzić skojarzenia z kultowych utworów György'ego Ligetiego, które znamy z takich filmów Kubricka jak “2001: Odyseja kosmiczna” i “Lśnienie”. Eksperymentalny pop, altówka, zniekształcone dźwięki to coś, w czym będący brytyjskim piosenkarzem i autorem tekstów, czuje się najlepiej, a jego cel jest jasny – muzyka filmowa "ma sprawiać wrażenie formy życia, której nie możesz do końca zrozumieć, ale która nieubłaganie toczy się dalej – jak w ulu".
Sam film to historia zimnej jak lód kobiety (Scarlett Johansson), której życiową misją jest niszczenie mężczyzn, a jako że nie jest on bogaty w dialogi, muzyka odgrywa w nim jedną z głównych ról i robi to bardzo umiejętnie.
Kompilacja – W rytmie hip-hopu (2001)
Śmiemy twierdzić, że nikt poza osobami, które darzą przedziwnym sentymentem historie o nastolatkach z przełomu mileniów, nie czuje potrzeby, żeby odświeżyć ten młodzieżowy klasyk z 2001 roku, który zapoczątkował światowy szał na filmy o tańcu. Warto jednak wrócić do jego ścieżki dźwiękowej, która niemal pęka od doskonałych i ponadczasowych rapowych kawałków z lat dziewięćdziesiątych i początku lat 2000. Można tam usłyszeć takie tuzy jak Notorious B.I.G., Q-Tip, Snoop Dogg, Ice Cube, czy KC & JoJo, a nogi same rwą się do tańca. Serio – dajcie szansę temu albumowi!
Kompilacja – “Genialny klan” (2001)
“Genialny klan” Wesa Andersona to film, który na całym świecie jest lepiej znany pod swoim oryginalnym tytułem – “The royal tenenbaums” i który ma jedną z najbardziej oryginalnych i niezależnych ścieżek dźwiękowych. Poza partyturą spod ręki pracującego wcześniej z Andersonem Marka Mothersbaugha znajdziemy na niej wspaniały przegląd mainstreamowego i indie rocka od lat sześćdziesiątych do końcówki poprzedniego tysiąclecia – np. Bob Dylan, The Clash, Ramones czy The Velvet Underground i innych.
Nick Cave & Warren Ellis – Zabójstwo Jesse’ego Jamesa przez tchórzliwego Roberta Forda (2007)
Chociaż ścieżka dźwiękowa jest całkowicie instrumentalna i żaden z zawartych na niej kawałków prawdopodobnie nigdy nie trafił na antenę radia czy popularne listy przebojów, bez wątpienia można powiedzieć, że znajdują się na niej same hity. Skomponował ją bardzo zgrany duet w postaci Nicka Cave’a i Warrena Ellisa, który ma na koncie już 15 ścieżek dźwiękowych do filmów i sztuk teatralnych, więc nie brak w niej tej charakterystycznej tęsknoty, niepewności, a momentami nawet odrobiny grozy. Majstersztyk, który idealnie uzupełnia klimat filmu w reżyserii Andrew Dominika.
Komentarze