Kodeki Bluetooth SBC, AAC, aptX, LDAC. Jakie kodeki dźwięku Bluetooth dają najlepszą jakość?

Bezprzewodowe przesyłanie dźwięku przez Bluetooth jest dziś jednym z najpopularniejszych sposobów odtwarzania muzyki – już nie tylko poza domem, ale także we własnych czterech ścianach. Bardzo istotne znaczenie dla jakości dźwięku przesyłanego z wykorzystaniem standardu Bluetooth mają kodeki audio wspierane przez to rozwiązanie. Czym są, jakie są ich rodzaje, mówiąc krótko – co warto o nich wiedzieć? Spróbujemy przyjrzeć im się bliżej i odpowiedzieć na te i inne pytania.

Spis treści: Kodeki Bluetooth SBC, AAC, aptX, LDAC i inne

1. Kodeki audio Bluetooth – co to jest?

2. Dlaczego kodeki audio Bluetooth są potrzebne?

3. Czy bity, herce i kilobity na sekundę można usłyszeć?

4. Kodeki Bluetooth – rodzaje

5. Kodeki audio Bluetooth – pytania i odpowiedzi

6. Kodek to nie wszystko, czyli podsumowanie

Od jakiegoś czasu można spotkać się z poglądem, powtarzanym jak mantra w wielu serwisach zajmujących się tematyką dźwięku, że przyszłość audio jest bezprzewodowa. To nieprawda! Bezprzewodowa jest już teraźniejszość. W niektórych nowych smartfonach na próżno szukać gniazda słuchawkowego 3,5 mm – a dla wielu użytkowników zainstalowane na takim urządzeniu aplikacje streamingowe są na co dzień podstawowym źródłem muzyki. Przykładów można oczywiście podać więcej. Od telewizorów, przez konsole do gier, po urządzenia audio renomowanych marek. Możliwość odbierania lub wysyłania dźwięku przez Bluetooth staje się dodatkową, cenioną funkcją w tak „analogowych” urządzeniach, jak np. gramofon AT-LP120XBT-USB tak renomowanej firmy, jak japońska Audio-Technica.

Choć ten standard transmisji staje się wszechobecny, nie oznacza to, że we wszystkich warunkach ma jednakową wydajność. Jednym z kluczowych czynników wpływających na parametry brzmienia jest obecność odpowiednich kodeków audio Bluetooth. Czytając opisy słuchawek lub głośników bezprzewodowych mogliście zetknąć się z takimi hasłami, jak aptX HD, AAC czy LDAC. Są to skrótowce oznaczające poszczególne kodeki. Zanim przejdziemy do ich charakterystyki, wyjaśnijmy podstawowe pojęcia. Czym są kodeki audio Bluetooth, jak działają i jakie mają znaczenie dla brzmienia?

Kodeki audio Bluetooth – co to jest?

Od strony technicznej, dźwięk jest jednym z rodzajów danych, jednym z typów plików, jakie mogą być przesyłane między urządzeniami za pośrednictwem Bluetooth. Muzyka jest przesyłana w formie sygnału cyfrowego. Źródło (smartfon, gramofon, komputer) jest w tym kontekście nadajnikiem sygnału. Głośnik bezprzewodowy, słuchawki bądź wzmacniacz będą odbiornikami. Kodek zaś jest w pewnym sensie oprogramowaniem, które umożliwia prawidłowe wysłanie oraz odbiór sygnału. Mówiąc obrazowo, kodek „tłumaczy” muzykę na język zrozumiały zarówno dla nadajnika, jak i dla odbiornika.

W tym miejscu trzeba zrobić bardzo ważne wtrącenie – zarówno nadajnik, jak i odbiornik muszą obsługiwać kodek, za pomocą którego wysyłany jest sygnał. Jeżeli spróbujemy sparować słuchawki Bluetooth wyposażone w aptX HD ze smartfonem, który nie obsługuje tego kodeka, nie osiągniemy oczekiwanych efektów brzmieniowych. Dźwięk zostanie przesłany za pomocą kodeka, który dostępny jest na obu urządzeniach. Prawdopodobnie będzie to SBC – ale o tym więcej poniżej.

Dlaczego kodeki audio Bluetooth są potrzebne?

Technologia Bluetooth w ostatnich latach zrobiła zawrotną karierę. Możemy ją spotkać w coraz większej liczbie urządzeń, z których korzystamy na co dzień. Ma mnóstwo zalet. Jest bardzo rozpowszechniona, niedroga i wygodna w użytkowaniu. Można ją wykorzystać do przesyłania bardzo różnorodnych danych, w tym, rzecz jasna, dźwięku. Wady? Z perspektywy audiofila trzeba koniecznie podkreślić, że standard Bluetooth nie został zaprojektowany w celu przesyłania muzyki wysokiej jakości.

Słowem-kluczem, które jest potrzebne do zrozumienia roli kodeków wykorzystywanych w łączności Bluetooth jest przepustowość (przepływność). Mówiąc technicznie, jest to maksymalna szybkość i liczba danych, które mogą być przekazane w jednostce czasu. Możemy ją sobie wyobrazić jako szerokość autostrady, po której „jadą” nasze dźwięki. Im szersza, tym więcej informacji – szczegółów dotyczących brzmienia, barwy, przestrzeni – trafi z nadajnika do odbiornika. 

Najprostsze, najczęściej stosowane kodeki audio Bluetooth nie oferują zbyt dużej przepustowości. Oznacza to, że sygnał, który ostatecznie trafia do głośnika, a w konsekwencji do naszych uszu, nie zawiera bardzo wielu informacji obecnych w oryginalnym, studyjnym nagraniu. W efekcie jakość brzmienia jest niższa. 

W miarę rozwoju technologii Bluetooth i upowszechniania jej wśród urządzeń audio, wielu producentów zaczęło korzystać – lub samodzielnie opracowywać – bardziej doskonałe metody kodowania danych, przystosowane do przesyłania muzyki.

Trzeba jednak wiedzieć, że wszystkie stosowane dziś kodeki, nawet te o najwyższych parametrach, wykorzystują stratne algorytmy kompresji. Oznacza to, że podczas przygotowywania plików muzycznych do transmisji wycinane są najmniej istotne framgmenty pasma. Najczęściej są to jego skrajne części, niesłyszalne dla ludzkiego ucha.

Czy bity, herce i kilobity na sekundę można usłyszeć?

Opisując poszczególne kodeki Bluetooth, będziemy opisywać ich przepustowość za pomocą bitów, herców i kilobitów na sekundę. Przykładowo, kodek aptX jest w stanie przesyłać sygnał w maksymalnej jakości 24 bit/48 kHz z przepływnością 384 kbit/s. Co to znaczy? Wszystkie te wielkości dotyczą parametrów sygnału cyfrowego, w którym zapisana jest muzyka i są one ze sobą ściśle powiązane.

Aby dobrze to zrozumieć, pozwólmy sobie na małą „lekcję” fizyki. Dźwięk w „naturalnej”, analogowej postaci jest, jak wiemy, falą. W teorii amplituda tej fali (różnica między najniższym, a najwyższym wychyleniem) może przyjmować nieskończone wartości. Kiedy jednak „tłumaczymy” oryginalny, analogowy dźwięk na sygnał cyfrowy, należy określić konkretną, skończoną i mierzalną wartość. Im większa będzie, tym więcej informacji będzie zawartych w tzw. próbce dźwiękowej, przesyłanej z nadajnika do odbiornika. I tak, 16-bitowy sygnał (znany np. z płyt CD) może zawierać „jedynie” 2 do potęgi 16 (czyli 65 536) wartości amplitudy, podczas gdy sygnał 24-bitowy (zapisywany m.in. na płytach DVD i Blu-ray) mieści ich już 2 do potęgi 24 (czyli 16 777 216). Choć te liczby mogą brzmieć abstrakcyjne, ważne jest, abyśmy zrozumieli, że różnica między rozdzielczością na poziomie 16-bit i 24-bit jest tak naprawdę niebagatelna.

Rozdzielczość/głębia bitowa

Jak to usłyszeć? Jak już wiemy, bity (dosłownie rozdzielczość lub głębia bitowa) przekładają się na zróżnicowanie natężenia dźwięku w danej próbce. Mówiąc inaczej, wpływają na zakres dynamiki danej ścieżki – różnicę między najcichszym, a najgłośniejszym momentem nagrania. Im większa głębia bitowa, tym mniej „płaski” dźwięk, tym bardziej zniuansowany pod kątem głośności może być utwór. Od tego parametru zależy choćby to, jak wyraźnie usłyszymy różnicę między delikatnym szarpaniem strun, a potężnym crescendo. Ale nie tylko. To również poziomy głośności poszczególnych instrumentów i wokali, wierność oddania całej sceny.

Częstotliwość próbkowania

Drugim istotnym parametrem jest, wyrażana w hercach, częstotliwość próbkowania. Odnosi się ona do liczby danych, przesyłanych w pliku audio w ciągu jednej sekundy. Podobnie, jak w wypadku rozdzielczości bitowej, większa wartość oznacza większą liczbę informacji dźwiękowych w jednostce czasu. Przyjmuje się, że pełne spektrum dźwięku można otrzymać przy częstotliwości na poziomie minimum 44100 Hz, a więc 44,1 kHz. 

Można spotkać się z opinią, że wyższe wartości są trudne do wychwycenia dla ludzkiego ucha i podwyższanie częstotliwości próbkowania powyżej 40–50 kHz nie ma większego sensu. O ile nawet pierwsza część tego zdania jest prawdziwa – częstotliwości ultrasoniczne nie są słyszalne dla ludzkiego ucha – to nagrywanie i miksowanie dźwięku w wyższych częstotliwościach może przyczynić się do istotnego ograniczenia zniekształceń sygnału.

Przepustowość (szybkość transmisji, przepływność)

Ostatni parametr, czyli szybkość transmisji, wyrażany w kilobitach na sekundę to nic innego, jak wspomniana wyżej przepustowość, „autostrada” danych. Ta wartość mówi nam o możliwości dokładnego i prędkiego przesyłania danych muzycznych. Przepływność bezpośrednio przekłada się na słyszalną jakość brzmienia. Im większa, tym więcej informacji trafi w jednostce czasu z nadajnika do odbiornika. Im więcej informacji, tym lepsze, bogatsze brzmienie.

Jak widać w poniższym zestawieniu, poszczególne formaty audio, standardy – i możliwości kodeków Bluetooth – wyraźnie różnią się między sobą przepływnością transmisji.

• MP3 – 256 kbit/s

• Spotify Premium – 320 kbit/s

• Kodek SBC – 328 kbit/s

• Kodek aptX – 325 kbit/s (44.1 kHz), 384 kbit/s (48 kHz)

• Kodek aptX HD – 576 kbit/s (24 bit/48 kHz)

• Kodek aptX Adaptive – 279 do 420 kbit/s

• Kodek LDAC – 990 kbit/s

• Płyta CD – 1411 kbit/s

• TIDAL Hi-Fi – 1411 kbit/s

• TIDAL HiFi Plus (Masters) – do 9216 kbit/s

Kompresja audio

W tym miejscu warto wprowadzić pojęcie kompresji. Wszystkie stosowane dziś kodeki audio, nawet te najbardziej zaawansowane technicznie, stosują bowiem kompresję stratną. Duża liczba informacji wyrażona przez opisane wyżej wartości, przekłada się na znaczny rozmiar pliku dźwiękowego. Aby możliwe było sprawne i możliwie mało pamięciożerne przesyłanie sygnału między urządzeniami, algorytm „wycina” najmniej istotne informacje. Najmniej istotne – tj. niesłyszalne przez ludzkie ucho lub maskowane przez inne, głośniejsze dźwięki. Z tego względu przepustowość obsługiwana przez nawet najbardziej doskonałe kodeki audio Bluetooth jest niższa, niż w przypadku fizycznych nośników.

Możliwość usłyszenia realnej różnicy między sygnałami różnej jakości na urządzeniach, które będą w stanie to pokazać może być dobrym powodem wizyty w jednym z naszych salonów sprzedaży. Zapraszamy, chętnie to zaprezentujemy!

Kodeki Bluetooth – rodzaje

Kodek SBC

SBC (od ang. subband coding) jest domyślnym kodekiem Bluetooth, obsługiwanym przez wszystkie urządzenia umożliwiające przesyłanie dźwięku za pomocą tej technologii. Jak można się domyślić, ma najniższą przepustowość ze wszystkich opisywanych tu kodekó. Jest w stanie przesłać sygnał o jakości do 16-bit/48kHz w prędkości maks. 328 kbit/s.

Plusem tego rozwiązania jest jego wszechobecność. Jeżeli spróbujecie sparować dwa urządzenia, które korzystają z różnych kodeków Bluetooth – np. iPhone z AAC ze słuchawkami obsługującymi aptX – to porozumieją się ze sobą właśnie dzięki SBC. Jest to także rozwiązanie efektywne energetycznie, najmniej obciążające baterię.

Najważniejsze cechy:

• niski pobór mocy z urządzenia

• wszechobecność – kompatybilny z wszystkimi urządzeniami Bluetooth

• obsługuje sygnał 16-bit/48kHz z prędkością do 328 kbit/s

• kompatybilność ze wszystkimi urządzeniami

Kodek aptX

Jedna z najpopularniejszych, najbardziej rozpoznawalnych technologii. Opracowana została przez firmę Qualcomm, a od 2009 stosuje się ją z powodzeniem w branży audio. AptX można spotkać m.in. w takich słuchawkach, jak Audio-Technica ATH-M50xBT2.

Możliwości techniczne, jakie ma kodek Bluetooth aptX to sygnał w jakości maks. 16-bit/48 kHz, przesyłany z prędkością do 384 kbit/s. Jest już zatem nieco lepiej, niż w przypadku SBC.

Najważniejsze cechy:

• popularne rozwiązanie, obecne w wielu smartfonach i słuchawkach

• lepsza jakościowo kompresja, niż w przypadku SBC

• obsługa sygnału 16-bit/48 kHz z przepływnością do 384 kbit/s

• kompatybilność z systemem Android 4.4 i nowszymi

• nie współpracuje z iOS

Kodek aptX LL

Aptx LL w tym wydaniu jest skrótem od aptX Low Latency, co można przetłumaczyć dosłownie jako „niskie opóźnienia”. Ten rodzaj aptX (ponieważ aptx LL nie jest oddzielnym kodekiem, jak aptX, a po prostu wersją aptX) wykorzystywany jest w wielu konsolach do gier czy telewizorach. O ile podczas słuchania muzyki drobne opóźnienia między wciśnięciem „Play” a usłyszeniem pierwszych dźwięków nie są problematyczne, o tyle rozjeżdżanie się dźwięku i obrazu może być już co najmniej irytujące. 

W związku z tym, aptX LL skierowany jest przede wszystkim do kinomanów i graczy. Głównym jego zadaniem jest minimalizowanie opóźnień dźwięku względem obrazu, czy raczej – zupełny ich brak podczas korzystania ze słuchawek bezprzewodowych. Na rynku mało jest bowiem tak zaawansowanych technologicznie pozycji, które dzięki rozbudowanej elektronice oferują doskonałe doświadczenie podczas oglądania filmów i gamingu.

AptX LL radzi sobie z sygnałem maks. 16-bit/44,1 kHz, który potrafi przesyłać z prędkością do 352 kbit/s. Jego główną przewagą konkurencyjną jest ograniczenie latencji do zaledwie 32 ms, co oznacza, że jest ona w praktyce niezauważalna.

Najważniejsze cechy:

• obniża latencję do 32 ms

• skierowany do kinomaniaków i graczy

• obsługa sygnału w jakości do 16-bit/44,1 kHz z prędkością do 352 kbit/s

Kodek aptX HD

Kolejnym krokiem w rozwoju standardów bezprzewodowych Qualcomma jest aptX HD. Podnosi on poprzeczkę do rozdzielczości 24-bit przy częstotliwości próbkowania 48 kHz i prędkości transmisji 576 kbit/s. Różnice w jakości są zatem znacznie większe, niż w przypadku porównania SBC i aptX. Korzystają z niego słuchawki juz z wyższej półki, jak np. Bowers & Wilkins PX7 S2.

Najważniejsze cechy:

• udoskonalona wersja aptX

• obsługa sygnału 24-bit/48 kHz z prędkością do 576 kbit/s

• kompatybilność z systemem Android 8 i nowszymi

• nie współpracuje z iOS

Więcej o kodekach aptX i aptX HD przeczytasz w artykule: Co dają kodeki aptX i aptX HD w urządzeniach?

Kodek aptX Adaptive

Najnowsza wersja aptX, której nazwa wskazuje na kluczową przewagę konkurencyjną tego kodeka – zdolność do adaptacji. AptX Adaptive analizuje materiał dźwiękowy oraz jakość połączenia i na tej podstawie dobiera optymalne warunki brzmieniowe. Inaczej zachowa się podczas współpracy ze Spotify czy Tidalem (tu postawi na najwyższą przepływność), a inaczej podczas sesji gamingowej. Wówczas inteligentna technologia rozpozna, że priorytetem są jak najniższe opóźnienia.

Prędkość przesyłania danych przez aptX Adaptive waha się od 279 kbit/s do 420 kbit/s. Nie jest to więc poziom aptX HD, a jednocześnie – przy najlepszych warunkach idziemy o krok dalej, niż aptX. Latencja z kolei ma być ograniczona do poziomu 80 ms. Qualcomm wspomina też, że aptX Adaptive ma być mniej prądożerny, niż jego starsi bracia. Może to mieć znaczenie podczas korzystania z niego za pośrednictwem smartfona. Podsumowując, otrzymujemy tu uniwersalny kodek, który powinien sprawdzić się w różnorodnych zastosowaniach.

Najważniejsze cechy:

• dynamicznie dopasowuje jakość sygnału do materiału dźwiękowego i stabilności połączenia

• obsługuje sygnał w jakości 24-bit/96 kHz z prędkością od 279 kbit/s do 420 kbit/s

• mniej prądożerny, niż jego poprzednicy

• odpowiedni do różnych zastosowań: muzyka, film, gry

Kodek AAC (Advanced Audio Coding)

AAC, czyli Advanced Audio Coding, jest kodekiem od lat konsekwentnie stosowanym przez firmę Apple. Korzystają z niego więc iPhone’y, iPady czy MacBooki. Urządzenia te nie obsługują innych kodeków, co powinni mieć na uwadze wszyscy miłośnicy sprzętów z nadgryzionym jabłkiem podczas wyboru słuchawek bezprzewodowych.

Według oficjalnej specyfikacji kodek AAC jest w stanie obsłużyć sygnał w maksymalnej jakości 16-bit/96 kHz z prędkością do 320 kbit/s. Tutaj jednak należy podkreślić, że realna wydajność tego standardu jest bardzo uzależniona od konkretnego modelu. Najbardziej wyspecjalizowało się w nim, rzecz jasna, Apple. AAC jest jednak obsługiwany także przez systemy Android 8 i wyższe. Na urządzeniach z systemem Google’a AAC jest, co do zasady, znacznie bardziej pamięciożerny, niż w przypadku jego Apple’owskich zamienników. Naturalną usługą muzyczną, która pozwoli na wykorzystanie wszystkich jego benefitów będzie zatem Apple Music.

Najważniejsze cechy:

• flagowy kodek stosowany m.in. w urządzeniach marki Apple, ale dostępny także dla modeli z Androidem 8 i nowszym

• wydajność zróżnicowana w zależności od konkretnego modelu urządzenia, do 16-bit/96 kHz z prędkością do 320 kbit/s

• stosunkowo pamięciożerny, szczególnie na Androidzie

Więcej informacji na temat AAC i bezprzewodowego dźwięku z urządzeń Apple znajdziesz TUTAJ.

Kodek LDAC

Kodek LDAC to autorskie rozwiązanie firmy Sony, dostępne m.in. w smartfonach tego producenta. Pod kątem potencjalnej klasy brzmienia jest rozwiązaniem najbardziej zaawansowanym spośród wszystkich opisanych tu kodeków. Jest w stanie bowiem przesyłać sygnał w jakości 24-bit/96 kHz przy bardzo wysokiej prędkości do 990 kbit/s. Stanowi więc bardzo kuszący kąsek, jeżeli zamierzamy korzystać z najwyższego planu abonamentowego TIDAL – LDAC wyciągnie z niego tak wiele, jak to tylko możliwe.

Minusem technologii Sony jest stosunkowo niewielka (w porównaniu do innych kodeków) liczba słuchawek, które są w stanie z nim współpracować. Podobnie jest ze smartfonami. Co prawda już od Androida 8.0 LDAC jest częścią Android Open Source Project, co oznacza, że jego wdrożenie do nadajników Bluetooth korzystających z tego systemu jest bezproblemowe. W rzeczywistości jednak znaczna część producentów smartfonów – oczywiście, nie licząc Sony – woli zainwestować w przysłowiowy aparat fotograficzny, niż kodek audio. Podczas przeglądania ofert należy być zatem bardzo ostrożnym i upewnić się, że wybrany przez nas aparat obsługuje funkcje, na których najbardziej nam zależy. Przypomnijmy, że obsługa kodeka zarówno przez nadajnik, jak i odbiornik, jest warunkiem jego sprawnego działania.

Najważniejsze cechy:

• autorskie rozwiązanie Sony

• bardzo wydajny – obsługuje sygnał w jakości 24-bit/96 kHz z prędkością do 990 kbit/s

• stosunkowo niewiele modeli słuchawek z nim współpracuje (w porównaniu z innymi kodekami Bluetooth)

Kodek LC3

LC3, czyli Low Complexity Communication Codec, to najnowszy spośród opisanych tu kodeków Bluetooth. Jednocześnie możemy powiedzieć o nim najmniej. Technologia ta została zaprezentowana na targach CES 2020. Firmy Fraunhofer IIS i Ericsson, które odpowiedzialne za opracowanie tego rozwiazania twierdzą, że LC3 ma być „kamieniem milowym w rozwoju Bluetooth audio”. Nowy kodek, według szumnych zapowiedzi, ma być następcą nieco wiekowego już SBC, a więc – uniwersalnym oprogramowaniem dostępnym we wszystkich nowych urządzeniach Bluetooth.

Najważniejsze cechy:

• zaprezentowany oficjalnie na targach CES 2020

• zapowiadany, jako „kamień milowy w rozwoju Bluetooth audio”

• planowany następca SBC

Kodek Samsung Scalable Codec

Samsung Scalable Codec to technologia wyjątkowa w tym sensie, że została zaprojektowana specjalnie dla serii słuchawek True Wireless Galaxy Buds. Jest to zatem wewnętrzny kodek Samsunga, obsługiwany wyłącznie przez urządzenia tej firmy. Jeśli więc chcesz z niego korzystać obydwa sparowane urządzenia Bluetooth powinny go obsługiwać (np. smartfon i słuchawki bezprzewodowe).

SSC wyróżnia się elastycznością. To „inteligentna” technologia, która dopasowuje jakość sygnału na bieżąco, w zależności od stabilności połączenia Bluetooth. Dzięki temu, nawet przy gorszej łączności, możemy liczyć na muzykę bez irytujących przerw. Zakres prędkości przesyłu danych rzeczywiście jest szeroki: od 88 kbit/s aż do 512 kbit/s.

Najważniejsze cechy:

• stworzony specjalnie dla słuchawek bezprzewodowych firmy Samsung

• dopasowuje prędkość przesyłania sygnału w zależności od stabilności połączenia (od 88 kbit/s do 512 kbit/s)

Porównanie kodeków Bluetooth

Po krótkim zapoznaniu się z różnego rodzaju kodekami Bluetooth prezentujemy tabelę porównawczą najpopularniejszych kodeków, w której prezentujemy ich najważniejsze parametry techniczne.

Patrząc na powyższe tabelaryczne podsumowanie, dość wyraźnie widać różnice między poszczególnymi kodekami. Przypomnijmy, że:

• maksymalna przepustowość bezpośrednio wpływa na słyszalną jakość dźwięku,

• częstotliwość próbkowania i głębia bitowa mówią o stopniu kompresji (lub jej braku, patrz wykres powyżej),

• fakt, o którym nigdy dość: aby kodek mógł działać, powinien być obsługiwany zarówno przez nadajnik, jak i odbiornik.

Kodeki audio Bluetooth – pytania i odpowiedzi

Co oznacza SBC Bluetooth?

SBC, czyli Subband Coding, to podstawowy kodek audio stosowany w słuchawkach czy głośnikach bezprzewodowych Bluetooth, a także m.in. w urządzeniach mobilnych, takich jak smartfony czy tablety. Dostępny jest nawet w najtańszym sprzęcie audio Bluetooth, ponieważ jego wykorzystywanie nie wymaga opłacenia licencji, jak ma to miejsce np. w wypadku kodeków z rodziny aptX. Zaletą SBC jest przede wszystkim owa wszechobecność w sprzęcie audio, co pozwala na bezprzewodową współpracę rozmaitych urządzeń źródłowych z tymi odtwarzającymi dźwięk.

Co lepsze SBC czy AAC?

Transmisja dźwięku z wykorzystaniem kodeka SBC może odbywać się z przepływnością do 328 kbit/s (16 bit/48 kHz). Choć po kodeku SBC nie należy spodziewać się fajerwerków brzmieniowych, to jego parametry w zupełności wystarczają, by przesłać bezprzewodowo sygnał np. ze Spotify Premium. Sposób przetwarzania sygnału przez kodek SBC może jednak negatywnie wpływać na finalną jakość dźwięku z serwisu Spotify. Kodek AAC to rozwiązanie o zbliżonych parametrach przetwarzania do SBC (prędkość transmisji 320 kbit/s), ale stosowane m.in. na urządzeniach mobilnych firmy Apple. Dzięki wykorzystywanym algorytmom kodek AAC zapewnia nieco lepszą jakość dźwięku niż podstawowy SBC.

Jak zmienić kodek Bluetooth (Android)?

Kodek Bluetooth najczęściej jest wybierany automatycznie, na podstawie możliwości technicznych dwóch parowanych ze sobą urządzeń. Na smartfonie lub tablecie, w sekcji ustawień zaawansowanych np. smartfona lub tabletu, możemy wyświetlić standard kodeka, jaki jest aktualnie wykorzystywany do bezprzewodowej transmisji dźwięku. O ile mamy opcję wykorzystania innych kodeków Bluetooth, możemy wybrać pożądany kodek w sekcji ustawień Bluetooth na urządzeniu mobilnym.

Co daje LDAC?

LDAC to jeden z najlepszych kodeków Bluetooth spośród dostępnych obecnie na rynku. Jest w stanie przesyłać sygnał w jakości 24 bit/96 kHz przy bardzo dużej przepływności (do 990 kbit/s). Rozwiązanie to zostało opracowane przez firmę Sony i to właśnie w urządzeniach tego producenta jest wykorzystywane najczęściej, choć nie brakuje również np. słuchawek innych firm, kompatybilnych z kodekiem LDAC. Doskonałym przykładem jest tu chociażby Audio-Technica ATH-M50xBT2.

Co daje aptX?

Kodek aptX opracowany przez firmę Qualcomm pozwala uzyskać parametry dźwięku porównywalne z tymi, które znamy z płyt CD, czyli 16-bitową rozdzielczość przetwarzania i częstotliwość próbkowania o wartości 44,1 kHz. Odpowiednio zrealizowana kompresja dźwięku zapewnia bardzo dobre brzmienie, przy jednoczesnym zachowaniu niskiego opóźnienia przesyłanego sygnału. Obecnie aptX to jednak już nie jeden kodek, a wręcz cała rodzina kodeków audio, bo oprócz podstawowego rozwiązania mamy także bardziej zaawansowane kodeki aptX HD i aptX Adaptive.

Jak sprawdzić czy mam aptX?

Jeśli chodzi o słuchawki bezprzewodowe, czy głośniki to producent zwykle już na opakowaniu informuje, czy jego urządzenia obsługują coś więcej niż kodek SBC, umieszczając na pudełku stosowne logo. Odpowiednie informacje dotyczące kompatybilności z poszczególnymi kodekami Bluetooth znajdziesz także w specyfikacji urządzenia, która może znajdować się np. w dołączonej do niego instrukcji obsługi lub też na stronie internetowej producenta. Wybrane modele słuchawek, odtwarzaczy muzycznych i smartfonów obsługujących aptX są także prezentowane na oficjalnej stronie poświęconej temu kodekowi.

Jak włączyć LDAC w telefonie?

Aby do przesyłania dźwięku wykorzystać kodek LDAC należy wejść w ustawienia Bluetooth i wybrać tę opcję spośród wszystkich dostępnych. Kodek LDAC może też zostać włączony domyślnie. Możemy również korzystanie z niego ustawić na stałe, wchodząc w ustawienia urządzenia mobilnego i opcje programistyczne. Co warte podkreślenia, nie ma możliwości korzystania z kodeka LDAC, jeśli jedno z urządzeń nie obsługuje tego rozwiązania (zarówno telefon/tablet, jak i słuchawki muszą wspierać kodek LDAC).

Jak włączyć AAC?

Kodek AAC, podobnie jak inne dostępne kodeki audio, możemy włączyć uruchamiając ustawienia Bluetooth i wybierając tę opcję z listy dostępnych kodeków obsługiwanych przez urządzenie mobilne. Nie będzie jednak możliwości skorzystania z kodeka AAC, jeśli jedno z parowanych urządzeń nie obsługuje tego rozwiązania (zarówno telefon/tablet, jak i słuchawki muszą wspierać kodek AAC). Kodek AAC możemy ustawić jako domyślny, korzystając z menu ustawień smartfona/tabletu i opcji programistycznych. Należy jednak mieć na uwadze, że poszczególne urządzenia mobilne mogą w nieco inny sposób zapewniać dostęp do opcji dla programistów.

Jaki kodek zapewnia najlepszą jakość dźwięku?

Trudno jednoznacznie odpowiedzieć na pytanie o to, jaki kodek Bluetooth jest najlepszy, ponieważ finalna jakość dźwięku przesyłanego bezprzewodowo zależy od wielu czynników, nie tylko od samego kodeka. Co więcej, zarówno smartfon/tablet, jak i słuchawki/głośnik bezprzewodowy muszą obsługiwać ten sam kodek, aby można było cieszyć się odpowiedniej jakości brzmieniem. Jaki kodek audio może zapewnić najwyższą jakość dźwięku? Z pewnością warto zwrócić uwagę na kodek LDAC, który charakteryzuje się dużą przepływnością. Dobrą opcją są także zaawansowane kodeki firmy Qualcomm, czyli aptX HD i aptX Adaptive, które mimo niższej niż LDAC maksymalnej przepływności również pozwalają uzyskać świetne, jak na transmisję bezprzewodową, brzmienie. Niestety kodeki z rodziny aptX nie są dostępne na smartfonach czy tabletach z procesorami niektórych firm, a co za tym idzie, nawet wybierając słuchawki wyposażone w wysokiej jakości, zaawansowany kodek firmy Qualcomm, możemy nie mieć sposobności skorzystania z jego możliwości.

Kodek to nie wszystko, czyli podsumowanie

Pisząc o tym, co kodeki potrafią, czujemy się w obowiązku dookreślić też, czego nie potrafią. Tak, abyśmy nie ulegli złudzeniu, że to sam kodek audio jest wyłącznym czynnikiem decydującym o brzmieniu zestawu, w którym stosujemy połączenie Bluetooth.

Kodek jest odpowiedzialny za – tylko i aż – dostarczenie sygnału w odpowiedniej jakości od nadajnika do odbiornika. Bezpośrednio za brzmienie odpowiedzialnych jest jednak wiele innych elementów, i to kluczowych: przetwornik C/A, wzmacniacz, zespoły głośnikowe… Nie możemy się łudzić, że słuchawki za 100 zł wyposażone w aptX HD zabrzmią lepiej, niż słuchawki, które kosztują 10 razy tyle, korzystające „tylko” z aptX.

Co nie zmienia faktu, że wyposażeni w zaprezentowaną powyżej wiedzę, jesteśmy w stanie bardziej świadomie dopasować urządzenia, z których będziemy korzystać. Do siebie, a także do źródła. Warto rozważyć sensowność inwestowania w zaawansowane kodeki audio Bluetooth, jeżeli zamierzamy słuchać muzyki tylko za pomocą Spotify. W takim wypadku zwróćmy raczej uwagę na ogólną jakość wykonania nadajnika Bluetooth. Z całą pewnością solidny smartfon renomowanej marki, nawet jeżeli wyposażony jest „tylko” w SBC, będzie w stanie przesyłać dane w bardziej wydajny sposób, niż jego najprostszy, „marketowy” odpowiednik. A to z pewnością przełoży się na brzmienie.

Chcesz kupić słuchawki Bluetooth, a może interesują Cię głośniki Bluetooth, ale nie wiesz na jaki model się zdecydować? Zapraszamy do odwiedzenia jednego z salonów Top Hi-Fi & Video Design. Nasi Eksperci chętnie odpowiedzą na wszystkie Twoje pytania związane z oferowanym sprzętem. Wizyta w salonie to także doskonała okazja, by na własne uszy przekonać się, że smartfon z aptX HD podłączony do zwykłych słuchawek Bluetooth zagra zupełnie inaczej, kiedy sparujemy go ze słuchawkami obsługującymi ten kodek.

Muzyka potrafi pisać najlepsze historie. Usłysz swoją, dzięki Top Hi-Fi & Video Design