Kodeki audio Bluetooth - czym są i co warto o nich wiedzieć?

Bezprzewodowe przesyłanie dźwięku przez Bluetooth jest dziś jednym z najpopularniejszych sposobów odtwarzania muzyki - już nie tylko poza domem, ale także we własnych czterech ścianach. Bardzo istotne znaczenie dla jakości dźwięku przesyłanego za pomocą Bluetooth mają kodeki audio. Czym są, jakie są ich rodzaje, mówiąc krótko - co warto o nich wiedzieć? Dziś spróbujemy przyjrzeć im się z bliska i odpowiedzieć na te pytania.

Od jakiegoś czasu można spotkać się z poglądem, powtarzanym w wielu serwisach zajmujących się tematyką dźwięku jak mantra, że przyszłość audio jest bezprzewodowa. To nieprawda! Bezprzewodowa jest już teraźniejszość. W wielu nowych smartfonach na próżno szukać gniazda słuchawkowego 3,5 mm - a dla wielu to zainstalowane tam aplikacje streamingowe są na co dzień podstawowym źródłem muzyki. Przykładów można oczywiście podać więcej. Od telewizorów, przez konsole do gier, do urządzeń audio poważnych marek. Możliwość odbierania bądź wysyłania dźwięku przez Bluetooth staje się dodatkową, cenioną funkcją w tak “analogowych” urządzeniach, jak np. gramofon AT-LP120XBT-USB tak renomowanej firmy, jak japońska Audio-Technica.

Choć ten standard transmisji staje się wszechobecny, nie oznacza to, że we wszystkich warunkach ma jednakową wydajność. Jednym z kluczowych czynników wpływających na parametry brzmienia jest obecność odpowiednich kodeków audio Bluetooth. Czytając opisy słuchawek lub głośników bezprzewodowych mogliście zetknąć się z takimi hasłami, jak aptX HD, AAC czy LDAC. Są to skróty oznaczające poszczególne kodeki. Zanim przejdziemy do opisu ich charakterystyk, wyjaśnijmy podstawowe pojęcia. Czym są kodeki Bluetooth, jak działają i jakie mają znaczenie dla brzmienia?

Kodeki Bluetooth - co to jest?

Od strony technicznej, dźwięk jest jednym z rodzajów danych, jednym z typów plików, jakie mogą być przesyłane między urządzeniami za pośrednictwem Bluetooth. Muzyka jest przesyłana w formie sygnału cyfrowego. Źródło (smartfon, gramofon, komputer) jest w tym kontekście nadajnikiem tego sygnału. Głośnik bezprzewodowy, słuchawki bądź wzmacniacz będą odbiornikami. Kodek zaś jest oprogramowaniem, które umożliwia prawidłowe wysłanie oraz odbiór sygnału. Mówiąc obrazowo, kodek “tłumaczy” muzykę na język zrozumiały zarówno dla nadajnika, jak i dla odbiornika.

W tym miejscu trzeba zrobić bardzo ważne wtrącenie - zarówno nadajnik, jak i odbiornik muszą obsługiwać kodek, za pomocą którego wysyłany jest sygnał. Jeżeli spróbujemy sparować słuchawki wyposażone w aptX HD ze smartfonem, który nie obsługuje tego kodeka, nie osiągniemy oczekiwanych efektów brzmieniowych. Dźwięk zostanie przesłany za pomocą kodeka, który dostępny jest na obu urządzeniach. Prawdopodobnie będzie to SBC - ale o tym więcej poniżej.

Dlaczego kodeki audio Bluetooth są potrzebne?

Technologia Bluetooth w ostatnich latach zrobiła zawrotną karierę. Jak powiedzieliśmy wyżej, możemy ją spotkać w coraz większej liczbie urządzeń, z których korzystamy na co dzień. Ma mnóstwo zalet. Jest bardzo rozpowszechniona, niedroga, wygodna w użytkowaniu. Można ją wykorzystać do przesyłania bardzo różnorodnych danych, w tym, rzecz jasna, dźwięku. Wady? Z perspektywy audiofila trzeba koniecznie podkreślić, że Bluetooth nie został zaprojektowany w celu przesyłania muzyki wysokiej jakości.

Słowem-klucz, które jest potrzebne do zrozumienia roli kodeków Bluetooth jest przepustowość (przepływność). Mówiąc technicznie, jest to maksymalna prędkość i liczba danych, które mogą być przekazane w jednostce czasu. Możemy ją sobie wyobrazić jako szerokość autostrady, po której “jadą” nasze dźwięki. Im szersza, tym więcej informacji - szczegółów dotyczących brzmienia, barwy, przestrzeni - trafi z nadajnika do odbiornika. 

Najprostsze, najczęściej stosowane kodeki Bluetooth nie oferują zbyt wysokiej przepustowości. Oznacza to, że sygnał, który ostatecznie trafia do głośnika, a w konsekwencji do naszych uszu, nie zawiera bardzo wielu informacji obecnych w oryginalnym, studyjnym nagraniu. W efekcie jakość brzmienia jest niższa. 

W miarę rozwoju technologii Bluetooth i upowszechniania jej wśród urządzeń audio, wielu producentów zaczęło korzystać - lub samodzielnie opracowywać - bardziej doskonałe metody kodowania danych, przystosowane do przesyłania muzyki.

Trzeba jednak wiedzieć, że wszystkie stosowane dziś kodeki, nawet te o najwyższych parametrach, wykorzystują stratne algorytmy kompresji. Oznacza to, że podczas przygotowywania plików muzycznych do wysyłki wycinane są najmniej istotne części pasma. Najczęściej są to jego skrajne części, niesłyszalne dla ludzkiego ucha.

Czy bity, herce i kilobity na sekundę można usłyszeć?

Opisując poszczególne kodeki Bluetooth, będziemy opisywać ich przepustowość za pomocą bitów, herców i kilobitów na sekundę. Przykładowo, kodek aptX HD jest w stanie przesyłać sygnał w maksymalnej jakości 24-bit/48 kHz z prędkością 576 kbit/s. Co to znaczy? Wszystkie te wielkości dotyczą parametrów sygnału cyfrowego, w którym zapisana jest muzyka i są ze sobą ściśle powiązane.

Aby dobrze to zrozumieć, pozwólmy sobie na małą pigułkę fizyki. Dźwięk w “naturalnej”, analogowej postaci jest, jak wiemy, falą. W teorii amplituda tej fali (różnica między najniższym, a najwyższym wychyleniem) może przyjmować nieskończone wartości. Kiedy jednak “tłumaczymy” oryginalny, analogowy dźwięk na sygnał cyfrowy, należy określić konkretną, skończoną i mierzalną wartość. Im większa będzie, tym więcej informacji będzie zawartych w tzw. próbce dźwiękowej, przesyłanej z nadajnika do odbiornika. I tak, 16-bitowy sygnał (znany np. z płyt CD) może zawierać “jedynie” 216 (65536) wartości amplitudy, podczas gdy sygnał 24-bitowy (zapisywany m.in. na płytach DVD i Blu-ray) mieści ich już 224 (16777216). Choć te liczby mogą brzmieć abstrakcyjne, ważne jest, abyśmy zrozumieli, że różnica między rozdzielczością na poziomie 16-bit i 24-bit jest naprawdę niebagatelna.

Rozdzielczość / głębia bitowa

Jak to usłyszeć? Jak już wiemy, bity (dosłownie rozdzielczość lub głębia bitowa) przekładają się na zróżnicowanie natężenia dźwięku w danej próbce. Mówiąc inaczej, wpływają na zakres dynamiki danej ścieżki - różnicę między najcichszym, a najgłośniejszym momentem nagrania. Im większa głębia bitowa, tym mniej “płaski” dźwięk, tym bardziej zniuansowany pod kątem głośności może być utwór. Od tego parametru zależy choćby to, jak wyraźnie usłyszymy różnicę między delikatnym szarpaniem strun, a potężnym crescendo. Ale nie tylko. To również poziomy głośności poszczególnych instrumentów i wokali, wierność oddania całej sceny.

Częstotliwość próbkowania

Drugim istotnym parametrem jest z kolei, wyrażana w hercach częstotliwość próbkowania. Odnosi się ona do liczby danych,  przesyłanych w pliku audio w ciągu jednej sekundy. Podobnie, jak w przypadku rozdzielczości bitowej, większa wartość oznacza większą liczbę informacji dźwiękowych w jednostce czasu. Przyjmuje się, że pełne spektrum dźwięku można otrzymać przy częstotliwości na poziomie minimum 44100 Hz, a więc 44,1 kHz. 

Można spotkać się z opinią, że wyższe wartości są trudne do wychwycenia dla ludzkiego ucha i podwyższanie częstotliwości próbkowania powyżej 40-50 kHz nie ma większego sensu. O ile nawet pierwsza część tego zdania jest prawdziwa - częstotliwości ultrasoniczne nie są słyszalne dla ludzkiego ucha - to nagrywanie i miksowanie dźwięku w wyższych częstotliwościach może przyczynić się do istotnego ograniczenia zniekształceń sygnału.

Przepustowość (szybkość transmisji, przepływność)

Ostatnia wielkość, szybkość transmisji wyrażana w kilobitach na sekundę to nic innego, jak wspomniana wyżej przepustowość, “autostrada danych”. Ta wartość mówi nam o możliwości dokładnego i prędkiego przesyłania danych muzycznych. Przepływność bardzo bezpośrednio przekłada się na słyszalną jakość brzmienia. Im większa, tym więcej informacji trafi w jednostce czasu z nadajnika do odbiornika. Im więcej informacji, tym lepsze, bogatsze brzmienie.

Jak widać na poniżej, poszczególne typy sygnału - i możliwości kodeków Bluetooth - wyraźnie różnią się między sobą prędkością transmisji.

• MP3 - 256 kbit/s
• Spotify Premium - 320 kbit/s
• Kodek SBC - 328 kbit/s
• Kodek aptX HD - 576 kbit/s
• Kodek LDAC - 990 kbit/s
• Płyta CD - 1411 kbit/s
• TIDAL Hi-Fi - 1411 kbit/s
• TIDAL Masters - 3000 kbit/s

Kompresja audio

W tym miejscu warto wprowadzić pojęcie kompresji. Wszystkie stosowane dziś kodeki audio, nawet te najbardziej zaawansowane technologicznie, stosują bowiem kompresję stratną. Duża liczba informacji wyrażona przez opisane wyżej wartości, przekłada się na znaczny rozmiar pliku dźwiękowego. Aby możliwe było sprawne i możliwie mało pamięciożerne przesyłanie sygnału między urządzeniami, algorytm “wycina” najmniej istotne informacje. Najmniej istotne - tj. niesłyszalne przez ludzkie ucho lub maskowane przez inne, głośniejsze dźwięki. Z tego względu przepustowość obsługiwana przez nawet najbardziej doskonałe kodeki Bluetooth jest niższa, niż w przypadku fizycznych nośników.

Możliwość usłyszenia realnej różnicy między sygnałami o różnej jakości na urządzeniach, które będą w stanie to pokazać może być dobrym powodem wizyty w jednym z naszych salonów sprzedaży. Zapraszamy, chętnie to zaprezentujemy!

TYPY KODEKÓW BLUETOOTH

Kodek SBC

• niski pobór mocy z urządzenia
• wszechobecność - kompatybilny z wszystkimi urządzeniami Bluetooth
• obsługuje sygnał 16-bit/48kHz z prędkością do 328 kbit/s
• kompatybilność ze wszystkimi urządzeniami

SBC, jako skrót od sub-band coding, jest domyślnym kodekiem Bluetooth, obsługiwanym przez wszystkie urządzenia umożliwiające przesyłanie dźwięku za pomocą tej technologii. Jak można się domyślić, posiada najniższą przepustowość ze wszystkich opisywanych tu rodzajów oprogramowania. Jest w stanie przesłać sygnał o jakości do 16-bit/48kHz w prędkości maks. 328 kbit/s.

Plusem tego rozwiązania jest jego wszechobecność. Jeżeli spróbujecie sparować dwa urządzenia, które korzystają z różnych kodeków Bluetooth - np. iPhone z AAC ze słuchawkami obsługującymi aptX HD - to porozumieją się ze sobą właśnie dzięki SBC. Jest to także rozwiązanie efektywne energetycznie, najmniej obciążające baterię.

Choć po SBC nie należy spodziewać się fajerwerków brzmieniowych, to na końcu mamy niespodziankę. Jego parametry w zupełności wystarczają, by przesłać bezprzewodowo sygnał ze Spotify Premium. Co więcej - wykorzystanie bardziej zaawansowanych kodeków nie poprawi jakości brzmienia tej usługi. 

Kodek aptX

• popularna technologia, obecna w wielu smartfonach i słuchawkach
• lepsza kompresja, niż w przypadku SBC
• obsługa sygnału 16-bit/48 kHz z prędkością do 384 kbit/s
• kompatybilność z Android 4.4 i nowszymi
• nie współpracuje z iOS

Jedna z najpopularniejszych, najbardziej rozpoznawalnych technologii. Opracowana została przez firmę Qualcomm, od 2009 stosuje się ją w branży audio. Można ją spotkać m.in. w takich słuchawkach, jak Audio-Technica ATH-M50xBT czy Audio-Technica ATH-CKS5TW.

Możliwości techniczne aptX to sygnał w jakości maksimum 16-bit/48 kHz, przesyłany z prędkością do 384 kbit/s. Jest już zatem nieco lepiej, niż w przypadku SBC.

Kodek aptX LL

• obniża latencję do 32 ms
• skierowany do kinomaniaków i graczy
• obsługa sygnału w jakości do 16-bit/44,1 kHz z prędkością do 352 kbit/s
• smartfony go nie wspierają

LL w tym wydaniu jest skrótem od Low Latency, co można przetłumaczyć dosłownie jako “niskie opóźnienia”. Ten rodzaj aptX (ponieważ aptx LL nie jest oddzielnym kodekiem, jak aptX HD, a po prostu wersją aptX) wykorzystywany jest w wielu konsolach do gier czy telewizorach. O ile podczas słuchania muzyki drobne opóźnienia między wciśnięciem “Play” a usłyszeniem pierwszych dźwięków nie są problematyczne, o tyle rozjeżdżanie się dźwięku i obrazu może być już co najmniej irytujące. 

W związku z tym, aptX LL skierowany jest przede wszystkim do kinomanów i graczy. Głównym jego zadaniem jest minimalizowanie opóźnień dźwięku względem obrazu, czy raczej - zupełny ich brak podczas korzystania ze słuchawek bezprzewodowych. Na rynku mało jest bowiem tak zaawansowanych technologicznie pozycji, jak Audeze Mobius czy Audeze Penrose, które dzięki rozbudowanej elektronice oferują doskonałe doświadczenie podczas oglądania filmów i gamingu.

AptX LL radzi sobie z sygnałem maks. 16-bit/44,1 kHz, który potrafi przesyłać z prędkością do 352 kbit/s. Jego główną przewagą konkurencyjną jest ograniczenie latencji do 32 ms, co oznacza, że jest ona w praktyce niezauważalna.

Kodek aptX HD

• udoskonalona wersja aptX
• obsługa sygnału 24-bit/48 kHz z prędkością do 576 kbit/s
• kompatybilność z Android 8 i nowszymi
• nie współpracuje z iOS

Kolejnym krokiem w rozwoju standardu Qualcomma jest aptX HD. Podnosi on poprzeczkę do rozdzielczości 24-bit przy częstotliwości próbkowania 48 kHz i prędkości transmisji 576 kbit/s. Różnice w jakości są zatem znacznie większe, niż w przypadku porównania SBC i aptX. Korzystają z niego słuchawki z wysokiej już półki, jak np. Bowers & Wilkins PX7 czy Audio-Technica ATH-DSR9BT.

Więcej o kodekach aptX i aptX HD przeczytasz TUTAJ.

Kodek aptX Adaptive

• dynamicznie dopasowuje jakość sygnału do materiału dźwiękowego i stabilności połączenia
• obsługuje sygnał w jakości 24-bit/96 kHz z prędkością od 279 kbit/s do 420 kbit/s
• mniej prądożerny, niż jego poprzednicy
• odpowiedni do różnych zastosowań: muzyka, film, gry

Najnowsza wersja aptX, której nazwa wskazuje na kluczową przewagę konkurencyjną tego kodeka - zdolność do adaptacji. AptX Adaptive analizuje materiał dźwiękowy oraz jakość połączenia i na tej podstawie dobiera optymalne warunki brzmieniowe. Inaczej zachowa się podczas współpracy ze Spotify czy Tidal (tu postawi na najwyższą przepływność), a inaczej podczas sesji gamingowej. Wówczas inteligentna technologia rozpozna, że priorytetem w tej sprawie są jak najniższe opóźnienia.

Prędkość przesyłania danych przez aptX Adaptive waha się od 279 kbit/s do 420 kbit/s. Nie jest to więc poziom aptX HD, a jednocześnie - przy najlepszych warunkach idziemy o krok dalej, niż aptX. Latencja z kolei ma być ograniczona do poziomu 80 ms. Qualcomm wspomina też, że aptX Adaptive ma być mniej prądożerny, niż jego starsi bracia. Może to mieć znaczenie podczas korzystania z niego za pośrednictwem smartfona. Podsumowując, otrzymujemy tu uniwersalny kodek, który powinien sprawdzić się w różnorodnych zastosowaniach.

Kodek AAC

• flagowy kodek Apple, jest dostępny także dla Android 8+
• wydajność zróżnicowana w zależności od konkretnego modelu urządzenia, do 16-bit/96 kHz z prędkością do 320 kbit/s
• stosunkowo pamięciożerny, szczególnie na Androidzie

AAC, czyli Advanced Audio Coding, jest kodekiem od lat konsekwentnie stosowanym przez firmę Apple. Korzystają z niego więc wszystkie iPhone’y, iPady czy MacBooki. Urządzenia te nie obsługują innych kodeków, co powinni mieć na uwadze wszyscy miłośnicy sprzętów z nadgryzionym jabłkiem podczas wyboru słuchawek bezprzewodowych.

Według oficjalnej specyfikacji kodek AAC jest w stanie obsłużyć sygnał w maksymalnej jakości 16-bit/96 kHz z prędkością do 320 kbit/s. Tutaj jednak należy podkreślić, że realna wydajność tego standardu jest bardzo uzależniona od konkretnego modelu. Najbardziej wyspecjalizowało się w nim, rzecz jasna, Apple. AAC jest jednak obsługiwany także przez systemy Android 8 i wyższe. Na urządzeniach z systemem Google’a AAC jest co do zasady znacznie bardziej pamięciożerny, niż w przypadku jego Apple’owskich zamienników. Naturalną usługą muzyczną, która pozwoli na wykorzystanie wszystkich jego benefitów będzie zatem Apple Music.

Więcej informacji na temat AAC i bezprzewodowego dźwięku z urządzeń Apple znajdziesz TUTAJ.

Kodek LDAC

• autorska technologia Sony
• bardzo wydajny - obsługuje sygnał w jakości 24-bit/96 kHz z prędkością do 990 kbit/s
• stosunkowo niewiele modeli słuchawek z nim współpracuje

Kodek LDAC to autorska technologia firmy Sony, dostępna m.in. w smartfonach z serii Xperia. Pod kątem potencjalnej klasy brzmienia jest rozwiązaniem najbardziej zaawansowanym spośród wszystkich opisanych tu kodeków. Jest w stanie bowiem przesyłać sygnał w jakości 24-bit/96 kHz przy bardzo wysokiej prędkości do 990 kbit/s. Stanowi więc bardzo kuszący kąsek, jeżeli zamierzamy korzystać z najwyższego planu abonamentowego TIDAL - LDAC wyciągnie z niego tak wiele, jak to tylko możliwe.

Minusem technologii Sony jest bardzo niewielka (w porównaniu do innych kodeków) liczba słuchawek, które są w stanie z nim współpracować. Podobnie jest ze smartfonami. Co prawda już od Android 8.0 LDAC jest częścią Android Open Source Project, co oznacza, że jego wdrożenie do nadajników Bluetooth korzystających z tego systemu jest bezproblemowe. W rzeczywistości jednak znaczna część producentów smartfonów - oczywiście, nie licząc Sony - woli zainwestować w przysłowiowy aparat fotograficzny, niż kodek audio. Podczas przeglądania ofert należy być zatem bardzo ostrożnym i upewnić się, że wybrany przez nas aparat obsługuje funkcje, na których najbardziej nam zależy. Przypomnijmy, że obsługa kodeka zarówno przez nadajnik, jak i odbiornik, jest warunkiem jego sprawnego działania.

Kodek LC3

• nowość, zaprezentowana na targach CES 2020
• pełna specyfikacja jeszcze nie jest znana
• huczne zapowiedzi - kodek ma być “kamieniem milowym w rozwoju Bluetooth audio”
• planowany następca SBC

Low Complexity Communication Codec, dla przyjaciół LC3, to najnowszy spośród opisanych tu kodeków Bluetooth. Jednocześnie możemy powiedzieć o nim najmniej. Technologia została zaprezentowana dopiero na targach CES 2020 i nie znamy jeszcze jej oficjalnej specyfikacji.

Zapowiedzi są jednak szumne. Firmy Fraunhofer IIS i Ericsson, które są odpowiedzialne za nową technologię twierdzą, że LC3 ma być “kamieniem milowym w rozwoju Bluetooth audio”. Nowy kodek ma być następcą nieco wiekowego już SBC, a więc - uniwersalnym oprogramowaniem dostępnym we wszystkich nowych urządzeniach Bluetooth.

Kodek Samsung Scalable Codec

• zaprojektowany specjalnie dla słuchawek true wireless Samsung Galaxy Buds
• inteligentna technologia, dopasowująca prędkość przesyłania sygnału w zależności od stabilności połączenia (od 88 kbit/s do 512 kbit/s)

Samsung Scalable Codec to technologia wyjątkowa w tym sensie, że została zaprojektowana specjalnie dla serii słuchawek true wireless Galaxy Buds. Jest to zatem wewnętrzny kodek Samsunga, obsługiwany wyłącznie przez urządzenia tej firmy.

SSC wyróżnia się elastycznością. To inteligentna technologia, która dopasowuje jakość sygnału na bieżąco, w zależności od stabilności połączenia Bluetooth. Dzięki temu, nawet przy gorszej łączności, możemy liczyć na muzykę bez irytujących przerw. Zakres prędkości przesyłu danych rzeczywiście jest szeroki: od 88 kbit/s aż do 512 kbit/s.

Porównanie kodeków Bluetooth

Patrząc na powyższe podsumowanie, dość wyraźnie widać różnice między kodekami. Przypomnijmy, że:

• maksymalna przepustowość bezpośrednio wpływa na słyszalną jakość dźwięku,
• częstotliwość próbkowania  i głębia bitowa mówią o stopniu kompresji (lub jej braku, patrz wykres powyżej)
• wyłącznie aptX LL, z uwagi na minimalizację opóźnień, jest skierowany przede wszystkim do kinomanów i graczy - pozostałe przygotowano z myślą o muzyce
• fakt, o którym nigdy dość: aby kodek mógł działać, powinien być obsługiwany zarówno przez nadajnik, jak i odbiornik.

Kodek to nie wszystko

Pisząc o tym, co kodeki potrafią, czujemy się w obowiązku dookreślić też, czego nie potrafią. Tak, abyśmy nie ulegli złudzeniu, że to kodek audio jest wyłącznym czynnikiem decydującym o brzmieniu zestawu, w którym stosujemy połączenie Bluetooth.

Kodek jest odpowiedzialny za - tylko i aż - dostarczenie sygnału w odpowiedniej jakości od nadajnika do odbiornika. Bezpośrednio za brzmienie odpowiedzialnych jest jednak wiele innych elementów, i to kluczowych. Przetwornik C/A, wzmacniacz, zespoły głośnikowe… Nie możemy się łudzić, że słuchawki za 100 zł wyposażone w kodek aptX HD zabrzmią lepiej, niż słuchawki, które kosztują 10 razy tyle, korzystające “tylko” z aptX.

Co nie zmienia faktu, że wyposażeni w zaprezentowaną powyżej wiedzę, jesteśmy w stanie bardziej świadomie dopasować urządzenia, z których będziemy korzystać. Do siebie, a także do źródła. Warto rozważyć sensowność inwestowania w zaawansowane kodeki Bluetooth, jeżeli zamierzamy słuchać muzyki tylko za pomocą Spotify. W takim wypadku zwróćmy raczej uwagę na ogólną jakość wykonania nadajnika Bluetooth. Z całą pewnością solidny smartfon renomowanej marki, nawet jeżeli wyposażony jest “tylko” w SBC, będzie w stanie przesyłać dane w bardziej wydajny sposób, niż jego najprostszy, marketowy odpowiednik. A to z pewnością przełoży się na brzmienie.

Możliwości jest wiele. Gdybyście potrzebowali porady, wiecie gdzie nas znaleźć. Jesteśmy dostępni mailowo ([email protected]) i telefonicznie (22 635 64 63). Z przyjemnością spotkamy się z Wami w jednym z naszych salonów sprzedaży, z zachowaniem najwyższych standardów sanitarnych. To doskonała okazja, by na własne uszy przekonać się, że smartfon z aptX HD podłączony do zwykłych słuchawek Bluetooth zagra zupełnie inaczej, kiedy sparujemy go ze słuchawkami wyposażonymi w ten sam kodek.