Telewizory wyposażane są w rozmaite złącza audio i audio-wideo, które zapewniają im współpracę z różnorodnym sprzętem RTV. Za pomocą połączenia przewodowego i odpowiedniego kabla możesz do telewizora podłączyć np. laptopa, system stereo lub kino domowe. To jednak tylko pojedyncze przykłady spośród wielu możliwości wykorzystania odbiornika telewizyjnego. Podpowiadamy, jakie są najważniejsze gniazda w telewizorze, jak się nazywają i do czego mogą się przydać.
Złącze HDMI
Popularnym i często wykorzystywanym złączem w telewizorach jest HDMI (ang. High Definition Multimedia Interface). W zależności od marki telewizora, modelu, a nawet wielkości ekranu liczba złączy HDMI, w jakie jest wyposażone urządzenie może być inna, nawet w obrębie tej samej serii produktowej. Dostępne obecnie na rynku telewizory wyposażane są maksymalnie w cztery gniazda HDMI.
Różne są jednak standardy tego złącza, które jest ciągle udoskonalane i rozwijane. Zwróć uwagę, jaką wersję HDMI obsługuje telewizor. Dzięki temu będziesz mógł w pełni wykorzystać możliwości urządzenia w domowym systemie multimedialnym. Kupując nowy telewizor warto wybrać model obsługujący standard HDMI 2.0 lub nowszy.
HDMI 2.1, czyli najnowszy standard
Najnowszą obecnie dostępną w telewizorach wersją HDMI jest 2.1. Urządzenia je wykorzystujące mogą zapewnić dobrej jakości nie tylko dźwięk, ale też obraz, w dodatku bez zauważalnych opóźnień, co sprawdzi się m.in. we współpracy telewizora z konsolami do gier najnowszej generacji. Standard HDMI 2.1 pozwala na przetwarzanie obrazu w rozdzielczości 8K (7680 x 4320 pikseli), a ponadto umożliwia obsługę dynamicznych trybów HDR (ang. High Dynamic Range), czyli zapewniających szeroki zakres dynamiki kolorów w odtwarzanym materiale wideo. Do takich zaliczamy m.in. Dolby Vision i jego najnowszą odmianę, czyli Dolby Vision IQ.
Dzięki kompatybilności z najnowszą wersją HDMI obraz w rozdzielczości 4K (3840 x 2160 pikseli), która dostępna jest m.in. na Netflixie, może być przetwarzany w lepszej jakości – z dużą przepływnością bitową, nawet do 120 kl./s. Najbardziej zaawansowane modele telewizorów, obsługujące najnowsze standardy HDMI i zaawansowane tryby HDR, doskonale sprawdzą się więc także m.in. w systemie kina domowego, zapewniając wyjątkowe wrażenia, przede wszystkim wizualne.
Jeden telewizor, różne standardy
Telewizor może mieć złącza HDMI obsługujące różne standardy, np. dwa złącza HDMI 2.0 i dwa HDMI 2.1. Jeśli więc chcesz w pełni wykorzystać możliwości jego i podłączanych do niego urządzeń, sprawdź w specyfikacji lub na tylnym panelu jak są oznaczone poszczególne gniazda HDMI. Co ważne, standard HDMI jest wstecznie kompatybilny. Oznacza to, że jeśli podłączysz do telewizora inne urządzenie z wykorzystaniem HDMI, wówczas transmisja będzie odbywała się "na zasadach" sprzętu o najniższym standardzie tego połączenia.
HDMI CEC
HDMI wykorzystuje również funkcję CEC (ang. Consumer Electronics Control). Umożliwia ona sterowanie połączonymi urządzeniami za pomocą jednego pilota. Oczywiście, zdalna kontrola jest w pewnym sensie ograniczona do uniwersalnych funkcji, takich jak np. włączenie i wyłączanie urządzeń, regulacja głośności czy zmiana kanału TV. Jeśli chcesz wiedzieć więcej na temat tego rozwiązania, sprawdź nasz artykuł, w którym wyjaśniamy, co to jest CEC i co daje w telewizorach.
HDMI z ARC i eARC
Popularnym rozwiązaniem dostępnym w standardzie HDMI jest ARC (ang. Audio Return Channel), czyli zwrotny kanał audio. Został on wprowadzony wraz z pojawieniem się na rynku HDMI w wersji 1.4. Nie musimy wówczas wykorzystywać kolejnego kabla do transmisji dźwięku z telewizora, jeśli podłączamy go za pomocą złącza HDMI, które dodatkowo obsługuje zwrotny kanał audio. Zarówno telewizor, jak i zestaw audio, np. soundbar czy amplituner kina domowego muszą obsługiwać to rozwiązanie. Zwróć uwagę, że nie wszystkie złącza HDMI dostępne w telewizorze obsługują ARC. Zwykle kompatybilne złącze jest odpowiednio oznaczone na tylnym panelu urządzenia.
Na rynku pojawiły się telewizory wyposażone w HDMI z eARC (ang. Enhanced Audio Return Channel). Jest to rozszerzona wersja funkcji ARC. Dzięki niej z wykorzystaniem zwrotnego kanału audio możemy przesyłać dźwięk nawet w tak zaawansowanych systemach surround, jak np. DTS:X czy Dolby Atmos. W praktyce rozwiązanie eARC wykorzystywane jest w telewizorach wyposażonych w złącze HDMI w wersji 2.1.
Jeśli chcesz dowiedzieć się, jaki kabel HDMI do telewizora wybrać, sprawdź nasz krótki poradnik.
Złącze VGA
Niektóre dostępne na rynku modele telewizorów mogą być wyposażone w złącze VGA (od ang. Video Graphics Array). Jest to w praktyce złącze przeznaczone wyłącznie do transmisji sygnału wideo (dźwięk musi zostać przesłany innym kablem). Dzięki niemu podłączysz do telewizora np. starszy komputer (również wyposażony w tego typu złącze) i wykorzystasz ekran odbiornika telewizyjnego jako alternatywę dla monitora lub też jako drugi, pomocniczy wyświetlacz, np. do prezentacji multimedialnej.
Cyfrowe złącze optyczne
Popularnym złączem audio w telewizorze jest cyfrowe złącze optyczne, znane również jako S/PDIF. Akronim ten pochodzi od firm stojących za opracowaniem tego rozwiązania i oznacza SONY/Philips Digital Interface Format. Z jego wykorzystaniem możesz podłączyć telewizor np. do wzmacniacza wyposażonego w tego typu wejście. Dzięki temu dźwięk, zamiast z głośników telewizora, może być odtwarzany z kolumn głośnikowych domowego zestawu nagłośnieniowego stereo lub kina domowego. Złącze S/PDIF umożliwia transmisję sygnału audio w formie cyfrowej z jednego urządzenia do drugiego – bez konieczności konwersji do postaci analogowej, która mogłaby negatywnie wpłynąć na jakość odtwarzanego dźwięku.
Cyfrowe złącze optyczne doskonale sprawdzi się zwłaszcza we współpracy telewizora z amplitunerem kina domowego, ponieważ umożliwia przesyłanie dźwięku wielokanałowego w trybie 5.1- lub 7.1-kanałowym. Z kolei sygnał stereofoniczny może być przesyłany w jakości nawet z częstotliwością próbkowania do 192 kHz i 24-bitową rozdzielczością (a więc o parametrach znacznie lepszych niż choćby płyta CD).
Wejścia i wyjścia analogowe audio
Telewizory mogą być wyposażone także w analogowe złącza audio – zarówno wyjściowe, jak i wejściowe. Najpopularniejszym z nich jest wyjście słuchawkowe – jest to najczęściej złącze jack 3,5 mm. Może ono być wykorzystane jednak nie tylko do współpracy telewizora ze słuchawkami, ale także do podłączenia go do zewnętrznego nagłośnienia. Oczywiście dźwięk za pośrednictwem złącza słuchawkowego będzie przesyłany w wersji stereo.
Najlepsze wrażenia filmowe zapewniają telewizory marki Loewe. Więcej na temat niemieckiego producenta można dowiedzieć się z naszej strefy marki:
Pamiętaj jednak, że nie wszystkie dostępne obecnie telewizory mają analogowe wyjście audio (np. wspomniane gniazdo słuchawkowe), co sprawia, że nie podłączymy ich bezpośrednio np. do wzmacniaczy stereofonicznych wyposażonych wyłącznie w wejścia analogowe, np. 2 x RCA. Niektóre odbiorniki telewizyjne mają analogowe gniazda jack 3,5 mm, ale pełniące rolę wejść audio.
Złącze sieciowe Ethernet/LAN
Jeśli nie chcesz korzystać z Wi-Fi, by podłączyć telewizor do domowej sieci internetowej lub po prostu telewizor nie ma wbudowanego takiego modułu, wówczas – jeśli jest dostępne – możesz wykorzystać złącze Ethernet/LAN. Dzięki niemu możesz zapewnić możliwie najszybsze (pod względem prędkości transmisji danych) połączenie telewizora z Internetem. Wystarczy podłączyć telewizor odpowiednim kablem bezpośrednio do routera będącego centrum zarządzania lokalnej sieci. Rozwiązanie to jest z reguły nie tylko szybsze, ale też stabilniejsze niż połączenie Wi-Fi.
Podłączając telewizor smart do Internetu możesz korzystać z różnorodnych aplikacji, które udostępnia producent urządzenia. Do najpopularniejszych należą serwisy VoD, takie jak. np. Netflix, HBO Go, Amazon Prime Video i wiele innych.
Złącze USB
Telewizory są również wyposażane w USB (ang. Universal Serial Bus). Niektóre modele mają nawet dwa lub trzy takie złącza. Telewizor obsługuje zwykle zarówno systemy plików FAT (ang. File Allocation Table), stosowany domyślnie na pendrive'ach, a także NTFS (ang. New Technology File System), który wykorzystywany jest np. w przenośnych dyskach. Podłączając zewnętrzny dysk twardy, należy użyć złącza oznaczonego jako USB HDD, które charakteryzuje się większym prądem zasilania (5V 1A).
USB – różnorodne zastosowania
Najpopularniejszym zastosowaniem złącza USB dostępnego w telewizorach jest obsługa odtwarzania plików multimedialnych – zdjęć, muzyki i filmów z pamięci przenośnych. Zwróć uwagę na to, jakie formaty plików i kodeki jest w stanie rozpoznać urządzenie.
Wiele modeli zapewnia ponadto nagrywanie na USB materiałów audio-wideo odtwarzanych z telewizji cyfrowej. Niektórzy producenci podają w specyfikacji zalecenia, co do parametrów dysku twardego lub też pendrive'a, który może poprawnie współpracować z telewizorem – obsługiwanego standardu USB i prędkości obrotowej (w przypadku dysków).
Pamięć przenośna podłączona do USB może być też wykorzystywana przez funkcję popularnie określaną jako Timeshift, która pozwala na zatrzymanie odtwarzanego "na żywo" programu telewizyjnego i wznowienie go po pewnym czasie. Przydaje się to wówczas, gdy musimy wyjść z salonu i na chwilę przerwać oglądanie np. filmu czy serialu. Przy włączonej funkcji Timeshift będzie on nagrywany na podłączony do telewizora dysk lub pendrive, a my możemy po powrocie wznowić odtwarzanie od momentu, w którym zostało zatrzymane. Możliwe jest także przewijanie nagranych treści wideo.
Złącze USB może służyć również do aktualizacji oprogramowania telewizora. Takie oprogramowanie jest zazwyczaj dostępne na stronie producenta. Należy je pobrać na komputer, a następnie skopiować na pamięć przenośną, którą później podłączymy do odbiornika telewizyjnego w celu przeprowadzenia instalacji (najlepiej wgrać niezbędne pliki do głównego katalogu, bez tworzenia dodatkowych podfolderów). Rozwiązanie to przydaje się wówczas, gdy telewizor nie ma stałego podłączenia do Internetu, a tym samym możliwości uruchomienia automatycznych aktualizacji.
Złącza antenowe i CI/CI+
Do podstawowych złączy w telewizorach należą gniazda antenowe. Innego typu złącze przeznaczone jest do podłączenia anteny DVB-T/T2, a innego do anteny satelitarnej. Pierwsze przyda się, jeśli będziemy chcieli oglądać dostępne na danym terenie programy cyfrowej telewizji naziemnej, a drugie do odbiory darmowych programów nadawanych drogą satelitarną, tzw. kanałów FTA (ang. Free-to-air).
W telewizorze dostępne może być również złącze CI (ang. Common Interface) lub CI+ (ang. Common Interface Plus). Obydwa obsługują tzw. moduły CAM (ang. Conditional Access Module), czyli warunkowego dostępu do oferty operatora np. telewizji satelitarnej, który takie rozwiązanie oferuje. Moduł CAM zastępuje wówczas klasyczny dekoder telewizyjny, a więc pozbywamy się dodatkowego urządzenia RTV w domu.
Więcej o zagadnieniach związanych z nowoczesnymi telewizorami dowiesz się z naszych poradników:
- Częstotliwość odświeżania w TV – jakie ma znaczenie?
- Przegląd najciekawszych przystawek multimedialnych do TV
- Co to jest Smart TV?
Złącze CI+ to nowa wersja standardu CI. Jego wprowadzenie miało na celu m.in. usprawnić współpracę modułu CAM z telewizorem. Nie oznacza to jednak, że CI+ jest kompatybilne wstecz. Choć niektóre moduły CI+ mogą zostać obsłużone z wykorzystaniem starszej wersji tego złącza, to najlepiej dobrać moduł stosownie do rozwiązania, jakie dostępne jest w telewizorze lub upewnić się u operatora telewizji, co do kompatybilności.
Aby móc używać modułu CAM zamiast standardowego zewnętrznego dekodera, podłączonego do telewizora przez HDMI, nie wystarczy jedynie złącze CI/CI+. Telewizor musi mieć również wbudowany odpowiedni tuner – telewizji kablowej (DVB-C) lub satelitarnej (DVB-S) – zależnie od tego, z usług jakiego typu operatora zamierzasz skorzystać. Wykorzystując moduł CAM, antenę podłączamy bezpośrednio do odpowiedniego gniazda antenowego w telewizorze, a do obsługi wykorzystujemy pilot telewizora.
Komentarze